PC λιγότερο προσωπικά
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=86631&ct=34
Η έλευση του PC στον κόσμο των υπολογιστών είχε χαιρετισθεί σαν μια μεγάλη νίκη των χρηστών, που επιτέλους αποκτούσαν τον πλήρη έλεγχο του μηχανήματός τους. Ως τότε οι υπολογιστές ήταν τεράστιοι και κλειδαμπαρωμένοι στα μηχανογραφικά κέντρα, ενώ και οι χρήστες είχαν ένα απλό τερματικό (terminal), δηλαδή κάτι σαν ένα πληκτρολόγιο με οθόνη. Μέσω αυτού μπορούσαν να κάνουν πολύ λίγα και συγκεκριμένα πράγματα, πάντα κάτω από την εποπτεία των υπευθύνων του υπολογιστικού κέντρου, που είχαν την ευθύνη του μοιράσματος της υπολογιστικής ισχύος σε όλους τους χρήστες. Βεβαίως, τέτοιους υπολογιστές είχαν μόνο οι μεγάλες εταιρείες, τα πανεπιστήμια, οι κρατικές υπηρεσίες κ.τ.τ.
1 Σήμερα, λοιπόν, δύο δεκαετίες μετά τη γένεση του PC, το σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό, μιας και κάθε χρήστης έχει τον δικό του υπολογιστή, αυτόνομο αλλά δικτυωμένο με τους άλλους, τον οποίο μπορεί να κάνει περίπου ό,τι γουστάρει. Μπορεί να βάλει όποιο πρόγραμμα θέλει, να παίξει παιχνίδια, να μπει στο Internet και να σερφάρει επί παντός επιστητού. Μεγάλη ελευθερία και μπράβο μας, θα πει κανείς σε πρώτη εξέταση. Ωστόσο, η ελευθερία έχει πάντα το τίμημά της. Στην περίπτωση των PC, ως πριν από λίγα χρόνια οι χρήστες ήταν αρκετά εκπαιδευμένοι και θεωρούσαν υποχρέωσή τους να μαθαίνουν τα κόλπα τών όχι και πολύ πιο εύχρηστων μηχανών και προγραμμάτων τους. Τελευταία όμως, οι χρήστες πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο χάρη στην εξέλιξη μηχανών και προγραμμάτων που γίνονται πολύ πιο εύκολα. Μοιραία, όμως, αυτό οδηγεί σε πτώση του μέσου επιπέδου ενημέρωσης και κατάρτισης των χρηστών.
Πού φθάνουμε λοιπόν; Πολύ απλά, σε ελευθερία χωρίς γνώση και ωριμότητα, ένας συνδυασμός που μπορεί και να σκοτώνει. Γιατί σήμερα είναι πολύ εύκολο σε έναν απονήρευτο χρήστη να κάνει μαντάρα τα προγράμματά του, έτσι ώστε να μην ξεκινούν ή να δουλεύουν προβληματικά. Αν τύχει και πατήσει τα λάθος κουμπάκια με τη σωστή σειρά, μπορεί και να διαγράψει εφαρμογές, να κλείσει επικοινωνίες ή και να μπλοκάρει ολοκληρωτικά το PC του. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν θα καταστρέψει το μηχάνημα, με οποιοδήποτε χειρισμό μέσω πληκτρολογίου ή ποντικιού. Ωστόσο, σε μια μεγάλη εταιρεία ή σε ένα μεγάλο οργανισμό, το κόστος της επαναφοράς του υπολογιστή σε λειτουργική ετοιμότητα μπορεί να είναι πολύ σοβαρό. Φανταστείτε, π.χ., μερικές χιλιάδες χρήστες στο δίκτυο μιας τράπεζας που κάνουν ό,τι θέλουν. Καθημερινά μπορεί να υπάρχουν 100-200 χρήστες με πρόβλημα, οπότε θα χρειάζονται 50 με 100 άτομα που δεν θα κάνουν άλλη δουλειά από το να επαναφέρουν τα PC στα σωστά τους!
Το πρόβλημα στην Αμερική έχει ικανές διαστάσεις, γι' αυτό και η βιομηχανία έχει ήδη δρομολογήσει δύο ανταγωνιζόμενες μετεξελίξεις, το NC (Network Computer) και το NetPC (Network PC), που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Το NC μοιάζει πολύ με το τερματικό του παρελθόντος, με τη διαφορά ότι μπορεί να δουλεύει με γραφικά και με όλα τα μοντέρνα κόλπα. Το NetPC, αντίθετα, μοιάζει με ένα δικτυωμένο PC που του έχουν αφαιρεθεί πολλές ελευθερίες, αλλά πάντως παραμένει PC. Προς την κατεύθυνση αυτή, η Microsoft ετοιμάζει μια ειδική έκδοση των Windows που ονομάζονται ZAW, από τα αρχικά Zero Administration Windows (Windows Μηδενικής Διαχείρισης), που επιτρέπουν σε πλήρη και ολοκληρωμένα PC να ελέγχονται από τους υπευθύνους τους δικτύου, έτσι ώστε να περιορίζονται οι ελευθερίες των χρηστών σε μη καταστροφικές ενέργειες.
Κάπου εδώ, βεβαίως, μπαίνουν τα παράπονα των χρηστών για περιορισμό της ελευθερίας τους, ωστόσο η στάση κατασκευαστών και υπευθύνων είναι κάθετη: Δεν πρόκειται για περιορισμό ελευθερίας αλλά για κατανομή προνομίων. Αλλα τα προνόμια του παιδιού, άλλα του εφήβου και άλλα του ενηλίκου. Βεβαίως, όλα αυτά θα φανούν στην πράξη, όταν μέσα στη χρονιά θα αρχίσουν οι πρώτες εφαρμογές των νέων τεχνολογιών στην Αμερική.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=86631&ct=34
Ο κ. Θ. Σπίνουλας είναι διευθυντής του περιοδικού RAM.
